Biblioteka Polska w Paryżu (fr. Bibliothèque Polonaise de Paris) została założona w 1838 z inicjatywy Karola Sienkiewicza, który doprowadził do połączenia już istniejących księgozbiorów wydziału historycznego i statystycznego Towarzystwa Literackiego Polskiego oraz Towarzystwa Pomocy Naukowej. Celem Biblioteki było zbieranie ocalałych książek, archiwów i pamiątek narodowych. Biblioteka została uroczyście otwarta 24 marca 1839. Zarządzała nią Rada Biblioteczna, w której skład wchodziło ośmiu delegatów. Dożywotnim prezesem został ks. Adam Jerzy Czartoryski, a funkcje sekretarza, bibliotekarza i kasjera pełnił Karol Sienkiewicz. Na potrzeby placówki zakupiono (1853) czteropiętrową kamienicę na wyspie św. Ludwika przy Quai d’Orléans w 6. dzielnicy Paryża.
Zbiory Biblioteki Polskiej w 1845 to 15 tys. tomów, w 1848 wzrosły do ok. 20 tys. książek. W 1914 księgozbiór liczył 100 tys. książek. W 1939 zbiory obejmowały 145 tys. książek, 1000 rękopisów, 12 tys. rycin, 2800 atlasów i map oraz 20 tys. dokumentów dotyczących historii Polski. W 1989 księgozbiór liczył ok. 220 000 woluminów, w tym ok. 5 000 map polskich i 7 000 rycin od XVI do XX wieku, jak również kolekcję Towarzystwa Historyczno-Literackiego. Pierwszym kolekcjom poświęcona jest książka Katarzyny Seroki: Biblioteka Polska w Paryżu (1838-1871) : studium bibliologiczne. Warszawa 2017
W 1893 r. zarządzanie Biblioteką zostało przekazane w ręce Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. Od 1903 przy Bibliotece Polskiej funkcjonuje Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu. W chwili obecnej (po ustaleniach z roku 2004) Biblioteka jest wspólnie prowadzona przez Polską Akademią Umiejętności (PAU) i Towarzystwo Historyczno-Literackie. W roku 2013 r. Biblioteka Polska, Towarzystwo Historyczno-Literackie w Paryżu i Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu zostały wpisane przez UNESCO do Rejestru Pamięci Świata.
W latach 1919–1940 wychodziło we Francji czasopismo „Les Amis de la Pologne” („Przyjaciele Polski”). Redagowane przez Francuzów pismo było organem towarzystwa o tej samej nazwie, założonego przez Rosę Bailly (1890-1976). R. Bailly – znana także pod pseudonimem Rosa Dufour-Bailly oraz Aimée Dufour była francuska pisarką, dziennikarką i poetką zakochaną w kulturze i literaturze polskiej. Pismo szczególnie istotną rolę odegrało po wrześniu 1939. Ukazał się w nim m.in. manifest piętnujący zbrodnie niemieckie w Polsce, podpisany przez francuskich intelektualistów, jak Georges Duhamel, Emile Picard, Jules Romains, Paul Valéry. Rosa Bailly zorganizowała też głośną wystawę zdjęć fotograficznych Warszawa w gruzach na Polach Elizejskich. Były to zdjęcia z oblężonej we wrześniu 1939 roku Warszawy.
Dzień Dobry
Miesięcznik „Dzień Dobry” był pismem wydawanym w języku polskim i francuskim przez Stowarzyszenie Prywatnych Przedsiębiorców we Francji, przy współpracy polskich partnerów: Ambasady Polskiej w Paryżu, Urzędów Marszałkowskich kilku województw, Polskiej Izby Handlowej i Przemysłowej, wraz z urzędami regionalnymi Francji i Francuskim Komitetem do Spraw Turystyki. Siedziba wydawcy pisma mieściła się w Paryż przy Rue de Rivoli 240. We wspomnianym miesięczniku dominowały teksty o tematyce turystycznej, przepisy kulinarne, recenzje książek, opisy bieżących wystaw artystycznych i wydarzeń kulturalnych. Prezentowano też na jego łamach działalności wspólnot polonijnych zamieszkujących Francję. Każde wydanie miesięcznika miało 24 strony druku (w kolorze). Zachował się prawie kompletny zasób tego czasopisma, czyli 144 wydania (ostatnie ukazało się na przełomie października i listopada 2018r.).
Głos Katolicki
Polska Misja Katolicka we Francji wydawała od roku 1959 tygodnik „Głos Katolicki”, początkowo opatrzony podtytułem „Tygodnik Wychodźtwa”. Było to najstarsze polskojęzyczne czasopismo ukazujące się we Francji po II wojnie światowej. Aktualnie jednak, głównie ze względów finansowych, periodyk ten nie ukazuje się już drukiem, a jedynym stałym źródłem informacji dla Polonii zamieszkującej we Francji stał się portal internetowy ifrancja. „Głos Katolicki” poświęcony był przede wszystkim kwestiom religijnym i społecznym. Podejmował też na swoich łamach tematy związane z prześladowaniami politycznymi w PRL oraz omawiał złożone relacje francusko-polskie w latach 90. ubiegłego wieku.
