Przed II wojną światową Polacy na Litwie zamieszkiwali głównie rejon Kowna i tereny na północ od tego rejonu (Kiejdany) oraz na pograniczu z Polską (Wiłkomierz, Uciana, Koszedary). W 1938 na Litwie było 10 polskich szkół podstawowych, istniały też 3 gimnazja prywatne (w Kownie, Poniewieżu i Wiłkomierzu). Działały m.in. Klub Sportowy „Sparta”, organizacje robotnicze i rolnicze, instytucje bankowe, spółdzielnie, towarzystwo ubezpieczeniowe. Wychodziła prasa: „Dzień Polski”, „Chata Rodzinna”, „Dziennik świąteczny”, „Głos Młodych”, „Poradnik Rolnika”, „Iskry”. Podczas II wojny światowej ludność polska została poddana władzy kolejno: sowieckiej, litewskiej, ponownie sowieckiej, niemieckiej oraz znowu sowieckiej i litewskiej. W okresie okupacji sowieckiej zamknięto wszystkie polskie organizacje, także teatry i kabarety Wilna; następowały kolejne fale aresztowań i zsyłek. Po II wojnie światowej, w dwóch falach repatriacji (1945-1947 i 1955-1957), Litwę opuściło ponad 200 tys. Polaków. W 1993 Litwę zamieszkiwało ok. 300 tys. Polaków, głównie w Wilnie i jego rejonie.
Na Litwie wychodzi polska prasa: „Kurier Wileński”, „Znad Wilii” „Magazyn Wileńki”,”Słowo Wileńskie”; są nadawane polskie programy radiowe i telewizyjne.
